22.03.2011
دعا کنیم ، بهار بی غبار برگردد !.
ل . کریمی استالفی
« نتوان دل شاد را به غم فرسودن
وقت خوش خود بسنگ محنت سودن
کس غیب چه داند که چه خواهد بودن
مِی باید و معشوق و به کام آسودن »
قرنها پیش ، نیاکان فرهود مان ، برای حفظ ارزشهای غرور آفرین شان ، با برگزاری جشن های متعدد ، غم و اندوه را در خانه های شان راه نمیدادند و از طبیعت زیبا لذت می بُردند ، و نخستین بامداد بهار را ، آغاز امُید بخش دیگری در زنده گی خود دانسته ، با افراشتن درفشهایی از یگانگی و همبستگی ، عشق ورزی با یکدیگر بنمایش می گذاشتند . از زنده گی نیک و سعادتمند ، پاسداری و به طبیعت سرشار از زیبایی ها عشق می ورزیدند.
مراسم نوروزی یکی از مانده گار ترین ، شکوهمند ترین و دل انگیزترین جشن های فرأ ملی و فرأ مذهبی سرزمین کهن ماست ، که با نخستین روز بهار ، روز شگوفایی طبیعت و تولد شقایق های سرخ صحرایی آغاز، و همه ساله در پایتخت ایران باستان ( بلخ ) و در وسط خراسان دیروز ، با در اهتزاز درآوردن درفشهای کاویانی تجلیل میگردد .
آئین نوروزی با همه ارزشهای مادی و معنویش ، همواره با روحانیون ریأ کار و طالبان زشت باطن و خود فروخته شده ، که در پی مقاصد پلید و خشم تسکین ناپذیر شان میخواستند فرهنگ تازیان را بر پارسیان مُسلط ، واین روز پُر میمنت را مسخ ، مثله و مُهر باطل بر آن بزنند ، تا قلب مُشتی از بادیه نشینان شتر چران هرزه گرد و عیاش را شاد سازنند ، در نبرد رویا رویی قرار داشت . این فرهنگ ستیزان بیخرد ، با هجوم های پی در پی خویش ، فرهنگ پُر بار و شاد زیستی ما را به عزاء داری ، سوگواری ، ماتم و ناله تبدیل کردند .
نوروز خاموش نماند ، آخرین حصار و تلاش دشمنان زنده گی با سعادت را ، ظفرمندانه بشکست ، پیروز و سرفراز بدر آمد.
با وجود تحمل همه مصائب ، هنوز هم زنده و جاودان است.
فرهنگ ستیزان نتواستند ، فریاد های حق طلبانۀ فرزندان راستین این آئین بزرگ را ، در گلو خفه کنند ، خوشبختانه جامعۀ جهانی به فرهنگ ملی ما اولویت دادند و سر انجام نوروز جایگاه خود را ثبت تقویم رسمی سازمان ملل متحد ساخت.
از آنجائیکه هویت هر ملتی وابسته به تاریخ آن است ، بیائید در حرف نه ، بلکه در عمل ، بر خلاف خواست تازی پرستان ، این روز را از دام گستریهای ددمنشانۀ آنها در امان ، و با شکوه تر از گذشته ها تجلیل ، پاس و عزیز بداریم.
نگذاریم دشمنان سوگند خورده ، با تهاجم فرهنگی ، به هویت ملی ، تاریخ و فرهنگ عزیز ما ن صدمه وارد نمایند.
دوست عزیز !
اجازه بدهید تا این روز فرخنده را ، با عالمی از آرزو های نیک ، به تمام ملت عزیز خود و جناب شما تبریک و تهنیت عرض کرده و از بارگاه ایزد منان تمنا کنیم ، تا بهار امسال ما بی غبار بر گردد ، یعنی سالی باشد پُر از برکت ، آرامش و سعادت ، سالی که دیگر نهیب انفجار بگوشهای ما طنین انداز نباشد و خدای بزرگ مهر، محبت و دوستی را برای همه ی مان عنایت بفرماید . بااحترام