«بانو» در تابستانی دیگر، با هفتاد و پنجمین شماره‌اش بار دیگر می‌شکفد؛ چونان باغی همیشه‌بهار که ریشه در خاک مهر دارد و شاخسارش در آسمان فرهنگ گسترده است. هر برگ این دفتر تابستانی، تبلور قلمی است صادق و جان‌باخته که از بانوان فرهیخته‌ی افغانستان در سراسر جهان تراوش کرده است؛ بانوانی که با ایمان به رسالت قلم، بی‌دریغ می‌نویسند تا نشان دهند بانوان افغانستان، هرچند در غربت و دور از دیار، چراغ دانش و فرهنگ را به دوش کشیده و با نور آگاهی راه آینده را روشن می‌سازند.
این قلم‌های تابناک، نه تنها روایتگر عشق و خردند، که پژواک فریاد خواهران خاموش در دل افغانستان نیز می‌باشند؛ بانوانی که در بند محرومیت گرفتارند، اما صدایشان از طریق نوشته‌های این بانوان در «بانو» به گوش جهانیان می‌رسد. هر مقاله و هر داستان، آینه‌ای است که تصویر درد، امید و پایداری بانوان افغانستان را به جهان عرضه می‌دارد.
اما این گلستان تابناک، مرهون تلاش بی‌وقفه‌ی صاحب امتیاز مجله، جناب غوث میر است؛ او که با پشتکار و ایستادگی، «بانو» را در گذرگاه سخت سالیان همچون فانوسی روشن نگاه داشته است. همت او، ریشه‌ی استواری این مجله است که امروز در بیست‌وپنجمین سال حیات خویش، همچنان بالنده و پرتوان در برابر دیدگان می‌درخشد.
در کنار این تلاش، هنر آقای حامد احسان، گرافیست خلاق مجله، روحی دیگر به صفحات «بانو» بخشیده است. ذوق هنری او، هر شماره را به تصویری چشم‌نواز بدل می‌سازد؛ تا آنچه از جان و قلم نوشته می‌شود، در سیمای هنر نیز جلوه‌ای ماندگار یابد.
و همه‌ی این زیبایی‌ها، در پرتو مدیریت دلسوزانه و صادقانه‌ی فریبا صادق آتش شکل می‌گیرد؛ بانویی که با مهر و دقت، هر برگ مجله را می‌پرورد و از پیوند واژه‌ها تا هم‌آوایی تصاویر، هماهنگی و انسجامی دلنشین می‌آفریند.
«بانو» سفیر قلم بانوان افغانستان است در چهار سوی جهان؛ سفیری که با هر شماره، چراغ فرهنگ را فروزان‌تر می‌سازد و با هر نوشته، پلی می‌زند میان غربت و وطن. این مجله فانوسی است برای راه فردا، و پشتیبانی شماست که آن را تابنده و ماندگار نگاه می‌دارد.
